Hapishanede babalar olsada, babalar yerlerinden çıkamasalarda, babalar hep kahramanlar.
Çaldığı müzik aleti, söylediği opera, giydiği kostüm, sahnede duruşuyla babam tam bir sanatçı. babamın requiemi şimdiye kadar duyduğum en duygusal, duyduğumda üzerime dünyanın düşmüş gibi olduğu sonrasında atlas misali sırtladığım bir dünyanın 7 kat en derininden, 7 kat göğünün en tepesinden gelen bir müzik.
Onun requiem i insan sesi ve enstrümanların sesiyle birbirine karışır. nerde insan sesi kesilir enstrüman başlar onu farkedemeden requiem devam eder gider.
Babam anladım ki bu requiemi kendisi için bestelemiş çalmış ve söylemiş. o hiç farkedememiş, farkettirmemiş; nerde insan sesi başlamış nerde enstrümanlarla bağlanmış. requiem çalarken kalbi teklemiş beyni uyuşmuş kendinden geçmiş adeta başka bir dünyaya gitmiş.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder